Herken je dat als leidinggevende? Een besluit als start van de discussie? Het effect? Ruis op de lijn. En zolang er ruis is, wordt het besluit niet uitgevoerd.
Mmmm, gek fenomeen toch? Is een besluit niet een besluit, ook als niet iedereen het er mee eens is? In de praktijk in ieder geval niet.
Stel je voor? Je hebt een besluit genomen na het team grondig betrokken en gehoord te hebben. Je hebt het belang van het team en dat van de organisatie gewogen en op basis daarvan een besluit genomen. Een deel van de wensen is ingewilligd, een deel niet. Je kan namelijk niet iedereen tevreden houden, toch?
Iedereen tevreden willen houden
En dat laatste is wat er in de onderstroom toch gebeurd, iedereen tevreden willen houden. De ruis wordt in stand gehouden doordat de discussie gevoerd “mag” blijven worden.
Als jij als leidinggevende elke keer opnieuw meegaat in de discussie door te gaan overtuigen of verdedigen, dan zeg je eigenlijk: “het is okay dat je het besluit in twijfel blijft trekken”. Je blijft de discussie zuurstof geven.
Zuurstof voor de discussie
Moet iedereen dan maar klakkeloos alles aannemen? Nee, zeker niet. Dat past ook niet meer in deze tijd. De feedbackloop van boven naar beneden en die van beneden naar boven is belangrijk, essentieel zelfs.
Maar daar hoort ook de verantwoordelijkheid bij van meedenken, feedback geven en instappen, voor en na een besluit. Dat is echt iets anders dan tegen het besluit aan blijven schoppen.
We vergeten nog wel eens dat iedereen een keuze heeft. In hoeverre spreek jij daar jouw medewerkers op aan?
Iedereen heeft een keuze
Vragen stellen, zorgen maken, hulp vragen, je onzekerheid tonen zijn allemaal passend bij het invoeren van een besluit. Het ter discussie blijven stellen is echter niet passend. Daar moet je als leidinggevende op ingrijpen, ten behoeve van de voortgang en ten behoeve van het team.
Dus wat doe jij als de discussie opnieuw oplaait?
Reactie plaatsen
Reacties